Zalig Pasen!

Hoi hoi allemaal,

Hier zijn we weer met het langverwachte verslagje.
Oei, oei, we hebben veel te vertellen.
Laat ons beginnen bij vorige week. Dat was de laatste week dat we echt les gegeven hebben. Aangezien dat het hier normaal schoolvakantie is, kwamen er echt bitter weinig kinderen naar school. Opeens hadden we een klasje van slechts 17 leerlingen voor ons i.p.v. 60. In het begin was dit wel leuk. We konden individueler werken, de puzzels bovenhalen, spelletjes en andere dingen doen die we met een grote groep praktisch niet kunnen organiseren. Maar wat bleek? Het zijn enkel de sterke en leergierige leerlingen die naar school kwamen. Al vlug raakte onze inspiratie op om telkens op een leuke manier de gekende leerstof te herhalen. De leerlingen hadden die extra herhaling op den duur niet meer nodig. We konden ook geen nieuwe leerstof geven, want dit was nutteloos met zo'n kleine groep.

Vrijdagavond keken we uit naar de komst van de Belgische vrijwilligers van Picca. Tine en Omar, de projectleiders, verblijven bij ons op de compound, de anderen verblijven voor 2 weken in het Manseabeach-hotel.
Hun komst heeft voor heel veel bedrijvigheid gezorgd in onze buurt. Gedaan met de rust en stilte, want elke dag wordt onze poort platgelopen door familie en vrienden die Omar, Tine en de kindjes al een jaar hebben moeten missen. De familie voor Omar zorgt elke middag voor een heerlijke Afrikaanse maaltijd. Die energie hebben we nodig, want er moet hard gewerkt worden. De tijd ging sowieso al razendsnel, maar doordat onze dagen nu propvol zitten, kreeg de tijd nog een extra duw in de rug.
Maandagvoormiddag hadden we eerst een meeting met de vrouwelijke vrijwilligers en de leerkrachten, terwijl de mannen onder ons van start gingen op de werf.
Tijdens de vergadering werd van alles besproken en afgesproken. We zochten oplossingen voor huidige problemen (aankopen of maken van zitbanken, afwezigheden van lln, aankopen en leren gebruiken van materiaal, hoekenwerk voor de kleuters introduceren...). Er werd ook afgesproken om een schoolcontract af te sluiten met de ouders en een schoolreglement op te stellen.
Na de meeting zijn we aan de slag gegaan om al het overige speelgoed en schoolmateriaal te sorteren.
Dinsdag en woensdag gingen de mannen verder op de bouw terwijl wij aan de slag gingen in de klaslokalen. Voor we de muren konden schilderen, moest er eerst een grondlaag met kalk aangebracht worden. Dit is nu voor mekaar in de 3 klaslokalen op de benedenverdieping en ook de buitenmuren van de school zijn nu al voor een deel met die eerste kalklaag ingesmeerd.
De bouw zelf schiet ook goed op. Tegen het einde van de week zouden alle muren op de bovenverdieping en het dak moeten afgewerkt zijn. Er wordt ook gewerkt aan een ommuring rond de school voorzien van een schoolpoort, zodat binnenkort niet iedereen zomaar in en uit de school kan wandelen.
Vandaag hadden we een dagje vrij en hebben we genoten van het strand. Daar hebben we naast wat zwemmen en zonnebaden ons ook beziggehouden met het neerschrijven van onze ideetjes i.v.m.
ons werothema 'Gambia'. Dit werken we uit tijdens onze ingroeistage in België. We barsten van de ideeën en we doen er alles aan om Gambia echt te doen leven in onze stageklas volgende maand!

Oja, voor we het vergeten! Iemand van onze vrienden hier heeft haar pasgeboren dochtertje genoemd naar Hanne. Al spreken zij het wel uit als: Anna. Hanne is nu dus de 'namesake' van het baby'tje. Dinsdag waren we uitgenodigd op de namingceremonie van het kindje (soort doopfeest). Voor de gelegenheid hadden we ons weer helemaal op z'n Afrikaans opgetut. We zorgden ook voor een cadeautje voor de baby. We lieten bij een naaier Afrikaanse babykleertjes maken van stof die we gekocht hadden op de markt. De mama was er heel blij mee!
Zo'n namingceremonie is echt een hele bedoening. We hebben er al een paar mogen meemaken, maar deze keer hebben we het echt heel intens ervaren. We waren dan ook de eregasten op het feest, aangezien het kindje Hanne haar naam droeg. Iedereen, maar dan ook echt iedereen, wordt uitgenodigd op zo'n ceremonie. Dat begint al in de namiddag met het eten van de lekkere maaltijd die door een 10-tal vrouwen wordt klaargemaakt in grote kookpotten. Later in de namiddag gaan de echte festiviteiten van start. Zangers en drummers zorgen voor de echte Afrikaanse sfeer en iedereen is uitgenodigd om te dansen.
Je staat ervan versteld hoe de mensen hier toch in staat zijn om zulke feesten te organiseren, ook al zijn ze erg arm.

We kijken al uit naar de volgende dagen, want dan mogen we met de echte verf van start gaan in de klaslokalen. De jeugdbewegingskriebels komen naar boven als we ons daarin mogen uitleven. Vooral als je weet dat de muren niet de enige zaken zijn die een kleurtje krijgen. Verfgevechten zijn niet uitgesloten!

Tot volgende week!
Warme groetjes en een late, maar vrolijk Pasen! (We missen de paaseitjes!)


Hanne en Liesje
xxx...