Hoi hoi allemaal,
Hier zijn we weer met het langverwachte verslagje.
Oei, oei, we hebben veel te vertellen.
Laat ons beginnen bij vorige week. Dat was de laatste week dat we echt les gegeven hebben. Aangezien dat het hier normaal schoolvakantie is, kwamen er echt bitter weinig kinderen naar school. Opeens hadden we een klasje van slechts 17 leerlingen voor ons i.p.v. 60. In het begin was dit wel leuk. We konden individueler werken, de puzzels bovenhalen, spelletjes en andere dingen doen die we met een grote groep praktisch niet kunnen organiseren. Maar wat bleek? Het zijn enkel de sterke en leergierige leerlingen die naar school kwamen. Al vlug raakte onze inspiratie op om telkens op een leuke manier de gekende leerstof te herhalen. De leerlingen hadden die extra herhaling op den duur niet meer nodig. We konden ook geen nieuwe leerstof geven, want dit was nutteloos met zo'n kleine groep.
Vrijdagavond keken we uit naar de komst van de Belgische vrijwilligers van Picca. Tine en Omar, de projectleiders, verblijven bij ons op de compound, de anderen verblijven voor 2 weken in het Manseabeach-hotel.
Hun komst heeft voor heel veel bedrijvigheid gezorgd in onze buurt. Gedaan met de rust en stilte, want elke dag wordt onze poort platgelopen door familie en vrienden die Omar, Tine en de kindjes al een jaar hebben moeten missen. De familie voor Omar zorgt elke middag voor een heerlijke Afrikaanse maaltijd. Die energie hebben we nodig, want er moet hard gewerkt worden. De tijd ging sowieso al razendsnel, maar doordat onze dagen nu propvol zitten, kreeg de tijd nog een extra duw in de rug.
Maandagvoormiddag hadden we eerst een meeting met de vrouwelijke vrijwilligers en de leerkrachten, terwijl de mannen onder ons van start gingen op de werf.
Tijdens de vergadering werd van alles besproken en afgesproken. We zochten oplossingen voor huidige problemen (aankopen of maken van zitbanken, afwezigheden van lln, aankopen en leren gebruiken van materiaal, hoekenwerk voor de kleuters introduceren...). Er werd ook afgesproken om een schoolcontract af te sluiten met de ouders en een schoolreglement op te stellen.
Na de meeting zijn we aan de slag gegaan om al het overige speelgoed en schoolmateriaal te sorteren.
Dinsdag en woensdag gingen de mannen verder op de bouw terwijl wij aan de slag gingen in de klaslokalen. Voor we de muren konden schilderen, moest er eerst een grondlaag met kalk aangebracht worden. Dit is nu voor mekaar in de 3 klaslokalen op de benedenverdieping en ook de buitenmuren van de school zijn nu al voor een deel met die eerste kalklaag ingesmeerd.
De bouw zelf schiet ook goed op. Tegen het einde van de week zouden alle muren op de bovenverdieping en het dak moeten afgewerkt zijn. Er wordt ook gewerkt aan een ommuring rond de school voorzien van een schoolpoort, zodat binnenkort niet iedereen zomaar in en uit de school kan wandelen.
Vandaag hadden we een dagje vrij en hebben we genoten van het strand. Daar hebben we naast wat zwemmen en zonnebaden ons ook beziggehouden met het neerschrijven van onze ideetjes i.v.m.
ons werothema 'Gambia'. Dit werken we uit tijdens onze ingroeistage in België. We barsten van de ideeën en we doen er alles aan om Gambia echt te doen leven in onze stageklas volgende maand!
Oja, voor we het vergeten! Iemand van onze vrienden hier heeft haar pasgeboren dochtertje genoemd naar Hanne. Al spreken zij het wel uit als: Anna. Hanne is nu dus de 'namesake' van het baby'tje. Dinsdag waren we uitgenodigd op de namingceremonie van het kindje (soort doopfeest). Voor de gelegenheid hadden we ons weer helemaal op z'n Afrikaans opgetut. We zorgden ook voor een cadeautje voor de baby. We lieten bij een naaier Afrikaanse babykleertjes maken van stof die we gekocht hadden op de markt. De mama was er heel blij mee!
Zo'n namingceremonie is echt een hele bedoening. We hebben er al een paar mogen meemaken, maar deze keer hebben we het echt heel intens ervaren. We waren dan ook de eregasten op het feest, aangezien het kindje Hanne haar naam droeg. Iedereen, maar dan ook echt iedereen, wordt uitgenodigd op zo'n ceremonie. Dat begint al in de namiddag met het eten van de lekkere maaltijd die door een 10-tal vrouwen wordt klaargemaakt in grote kookpotten. Later in de namiddag gaan de echte festiviteiten van start. Zangers en drummers zorgen voor de echte Afrikaanse sfeer en iedereen is uitgenodigd om te dansen.
Je staat ervan versteld hoe de mensen hier toch in staat zijn om zulke feesten te organiseren, ook al zijn ze erg arm.
We kijken al uit naar de volgende dagen, want dan mogen we met de echte verf van start gaan in de klaslokalen. De jeugdbewegingskriebels komen naar boven als we ons daarin mogen uitleven. Vooral als je weet dat de muren niet de enige zaken zijn die een kleurtje krijgen. Verfgevechten zijn niet uitgesloten!
Tot volgende week!
Warme groetjes en een late, maar vrolijk Pasen! (We missen de paaseitjes!)
Hanne en Liesje
xxx...
zondag 30 maart 2008
dinsdag 25 maart 2008
hoikes
We zijn hier met een klein beetje slecht nieuws.
Door technische problemen kunnen we deze week geen foto's en een tekst plaatsen op de blog.We hopen dat daar volgende week verandering in komt, dan mogen jullie een dubbel verslag en een nieuwe ladig foto's verwachten.
Dikke zoen Liesje en Hannie
Door technische problemen kunnen we deze week geen foto's en een tekst plaatsen op de blog.We hopen dat daar volgende week verandering in komt, dan mogen jullie een dubbel verslag en een nieuwe ladig foto's verwachten.
Dikke zoen Liesje en Hannie
maandag 17 maart 2008
Asalamalecum!
Asalamalecum!
Hoe gaat het met jullie in het belgenland?
Hier gaat het uitstekend!
Net bekomen van een heuse metamorfose, schrijven we hier weer een wekelijks verslagje voor jullie. Zoals je op de foto's kunt zien, hebben we opnieuw ons haar laten vlechten. Wat vind je ervan? Nu zijn we echt rasta-girls! En zo worden we ook constant aangesproken: 'Hé, rasta-baby!'. Het is deze keer ingevlochten met 2 pakken vals haar en ze hebben er bij allebei zo'n 7 uur werk aan gehad! Het is even wennen, maar we vinden het wel passen bij ons bruine velletje.
Het was deze week een korte lesweek, want maandag vierden we Common Wealth op school. We weten nog niet echt waar deze feestdag vandaag komt. Ze vieren het blijkbaar in alle Engelstalige landen.
De kinderen waren op z'n best gekleed in traditionele klederdracht en ook wij moesten eraan geloven. Matti leende ons een mooi Afrikaans tenueke uit. Gevolg: we zweetten ons te pletter in die kleren en we hadden nog meer bekijks op straat. We verlangen al tot we onze eigen Afrikaanse kleren hebben, op maat gemaakt.
Met alle kinderen van de school deden we een optocht door Kerr Sering. Ze zongen liederen en sommige mensen gaven wat geld. Toen we terugkwamen op school was het tijd om te lunchen. Alle kinderen hadden hun lunch mee van thuis en wij als leerkrachten mòesten bij de kinderen rondgaan en proeven van hun meegebrachte middagmaal. Dat was echt raar!
De dag werd afgesloten met een danspartij.
Omwille van die feestdag was er ook dinsdag geen school en konden we wat praktische dingen in orde brengen.
De rest van de week verliep weer normaal, uitgenomen dat Lise en Eva (onze medestudenten die 3 maanden in Banjul verblijven) donderdag op bezoek kwamen op de school.
We maakten er direct een 2-daagse van en ze bleven bij ons overnachten.
De komende 2 weken zijn de scholen hier normaal dicht als afsluiting van het eerste semester. Kebba, de schoolmaster, besliste echter dat de lessen toch doorgaan voor level 3. Hij vindt dat er nog te veel problemen zijn die moeten opgelost geraken voor het einde van het schooljaar. De bedoeling is dat er een groot deel van level 3 volgend schooljaar kan doorstromen naar de basisschool.
Je zou denken: 'Wat een pech, geen vakantie.', maar eigenlijk treuren we er niet om. We zijn niet opnieuw toe aan vakantie en er zijn nog een aantal dingen die we willen verwezenlijken op school.
Deze week beseften we meer dan ooit dat het einde al in zicht komt. Hanne droomde al 2 keer dat ons vliegtuig op 17 maart vertrok i.p.v 17 april. Onbewuste heimwee? Toch niet! Hanne werd wakker met de tranen in de ogen, bij de idee dat ze bijna zou moeten vertrekken.
Honey is niet de enige die last heeft van levendige dromen. Annelies dacht al een paar keer dat Vincent naast haar lag ipv Hanne (tot haar grote ergernis,hihi). Wees gerust, het kwam niet verder dan luid praten in haar slaap tegen haar allerliefste kereltje.(On)bewuste heimwee?? Zeker weten!
Tot volgende keer maar weer!
Dikke knuffel en zoen
van de vriendinnetjes
xxx...
Hoe gaat het met jullie in het belgenland?
Hier gaat het uitstekend!
Net bekomen van een heuse metamorfose, schrijven we hier weer een wekelijks verslagje voor jullie. Zoals je op de foto's kunt zien, hebben we opnieuw ons haar laten vlechten. Wat vind je ervan? Nu zijn we echt rasta-girls! En zo worden we ook constant aangesproken: 'Hé, rasta-baby!'. Het is deze keer ingevlochten met 2 pakken vals haar en ze hebben er bij allebei zo'n 7 uur werk aan gehad! Het is even wennen, maar we vinden het wel passen bij ons bruine velletje.
Het was deze week een korte lesweek, want maandag vierden we Common Wealth op school. We weten nog niet echt waar deze feestdag vandaag komt. Ze vieren het blijkbaar in alle Engelstalige landen.
De kinderen waren op z'n best gekleed in traditionele klederdracht en ook wij moesten eraan geloven. Matti leende ons een mooi Afrikaans tenueke uit. Gevolg: we zweetten ons te pletter in die kleren en we hadden nog meer bekijks op straat. We verlangen al tot we onze eigen Afrikaanse kleren hebben, op maat gemaakt.
Met alle kinderen van de school deden we een optocht door Kerr Sering. Ze zongen liederen en sommige mensen gaven wat geld. Toen we terugkwamen op school was het tijd om te lunchen. Alle kinderen hadden hun lunch mee van thuis en wij als leerkrachten mòesten bij de kinderen rondgaan en proeven van hun meegebrachte middagmaal. Dat was echt raar!
De dag werd afgesloten met een danspartij.
Omwille van die feestdag was er ook dinsdag geen school en konden we wat praktische dingen in orde brengen.
De rest van de week verliep weer normaal, uitgenomen dat Lise en Eva (onze medestudenten die 3 maanden in Banjul verblijven) donderdag op bezoek kwamen op de school.
We maakten er direct een 2-daagse van en ze bleven bij ons overnachten.
De komende 2 weken zijn de scholen hier normaal dicht als afsluiting van het eerste semester. Kebba, de schoolmaster, besliste echter dat de lessen toch doorgaan voor level 3. Hij vindt dat er nog te veel problemen zijn die moeten opgelost geraken voor het einde van het schooljaar. De bedoeling is dat er een groot deel van level 3 volgend schooljaar kan doorstromen naar de basisschool.
Je zou denken: 'Wat een pech, geen vakantie.', maar eigenlijk treuren we er niet om. We zijn niet opnieuw toe aan vakantie en er zijn nog een aantal dingen die we willen verwezenlijken op school.
Deze week beseften we meer dan ooit dat het einde al in zicht komt. Hanne droomde al 2 keer dat ons vliegtuig op 17 maart vertrok i.p.v 17 april. Onbewuste heimwee? Toch niet! Hanne werd wakker met de tranen in de ogen, bij de idee dat ze bijna zou moeten vertrekken.
Honey is niet de enige die last heeft van levendige dromen. Annelies dacht al een paar keer dat Vincent naast haar lag ipv Hanne (tot haar grote ergernis,hihi). Wees gerust, het kwam niet verder dan luid praten in haar slaap tegen haar allerliefste kereltje.(On)bewuste heimwee?? Zeker weten!
Tot volgende keer maar weer!
Dikke knuffel en zoen
van de vriendinnetjes
xxx...
zondag 9 maart 2008
Nangadif?
Nangadif! (Hoe gaat het?)
DJAMARI! (Goed!!!!!)
Goed? Goed? Hééél goed!
Na een weekje vakantie zijn we er weer met frisse moed ingevlogen!
Toen we maandag op school aankwamen, zonk de moed wat in onze schoenen. We merkten dat er tijdens onze afwezigheid minder goed voor het schoolmateriaal was gezorgd. Een aantal potloden waren verdwenen, de alfabetslinger hing niet meer uit,
Maar dit gevoel was maar voor even, want we merkten dat de leerkrachten toch heel erg hun best gedaan hadden. Kebba had zijn tekenkunsten bovengehaald en heeft mooie prenten gemaakt en aan de muur gehangen. Het na schooltijd ophalen van de schriftjes, werd ook verder gezet. In de schriftjes zagen we trouwens dat er verder gewerkt is geweest aan het schrijven van de letters. Daar zijn we heel blij mee!
De andere vakken zijn wel weer gegeven volgens het oude stramien. Daar kunnen we op korte termijn echt niet veel aan veranderen. Op dit moment zijn we enorm blij met de kleine dingen die Kebba van onze manier van lesgeven heeft overgenomen en hopelijk krijgen we op lange termijn die voor-en nazegtraditie eruit. Met we bedoel ik niet enkel wij en de mensen van Picca, maar ook toekomstige vrijwilligers of studenten die de volgende jaren hun steentje willen bijdragen.
De peptalk van Vincent heeft ons ook een ferme duw in de rug gegeven. Als buitenstaander kon hij veel beter oordelen over de dingen die we hier doen. Hij heeft herhaaldelijk benadrukt dat we trots mogen zijn op onszelf voor wat we hier allemaal doen en al verwezenlijkt hebben.
Waar hebben we deze week vooral rond gewerkt?
In wiskunde werd er verder geoefend op het kloklezen. We zorgden voor heel wat variatie in de werkvormen, met als gevolg dat vrijdag bijna alle leerlingen perfect het uur en het half uur konden lezen op een analoge klok.
In Engels probeerden we wat extra aandacht te schenken aan het analyseren en synthetiseren van de woorden. We wilden dit doen omdat de leerlingen alle woorden onthouden als globaalwoorden en dus nieuwe woorden niet kunnen lezen door gekende letters samen te plakken als een woord. Eigenlijk is het wel normaal dat de leerlingen daar moeite mee hebben omdat ze de letters spellen in het engels alfabet dat helemaal niet klankzuiver is! Ze zeggen dus: Die, ow, gee in plaats van het klankzuivere d – o – g om 'dog' te spellen.
Wat we al veel eerder van plan waren, maar nog altijd niet gedaan hebben, is het bekijken van het andere materiaal dat nog op de school aanwezig is. Als we daar een zicht op gekregen hebben, dan kunnen we verdere aankopen plannen.
Gisteren hebben we afscheid moeten nemen van Vincent. Op school en in onze vriendenkring is hij ondertussen ook erg graag gezien en beter bekend als 'Mister Vincent', 'Happy man', 'Wincent', 'Priesto', 'Kebba' of 'Cityboy'. Naar aanleiding van zijn vertrek zijn alle leerkrachten en leerlingen samengekomen in 1 lokaal om hem het allerbeste toe te wensen. Dat deden ze in de vorm van het zingen van liederen en gebeden. We waren allemaal erg ontroerd en al vlug kwamen de traantjes!
Ziezo, we zijn weer rond voor deze week.
Tot volgende week voor een nieuw verslagje van (alweer inderdaad) de to-maatjes!
DJAMARI! (Goed!!!!!)
Goed? Goed? Hééél goed!
Na een weekje vakantie zijn we er weer met frisse moed ingevlogen!
Toen we maandag op school aankwamen, zonk de moed wat in onze schoenen. We merkten dat er tijdens onze afwezigheid minder goed voor het schoolmateriaal was gezorgd. Een aantal potloden waren verdwenen, de alfabetslinger hing niet meer uit,
Maar dit gevoel was maar voor even, want we merkten dat de leerkrachten toch heel erg hun best gedaan hadden. Kebba had zijn tekenkunsten bovengehaald en heeft mooie prenten gemaakt en aan de muur gehangen. Het na schooltijd ophalen van de schriftjes, werd ook verder gezet. In de schriftjes zagen we trouwens dat er verder gewerkt is geweest aan het schrijven van de letters. Daar zijn we heel blij mee!
De andere vakken zijn wel weer gegeven volgens het oude stramien. Daar kunnen we op korte termijn echt niet veel aan veranderen. Op dit moment zijn we enorm blij met de kleine dingen die Kebba van onze manier van lesgeven heeft overgenomen en hopelijk krijgen we op lange termijn die voor-en nazegtraditie eruit. Met we bedoel ik niet enkel wij en de mensen van Picca, maar ook toekomstige vrijwilligers of studenten die de volgende jaren hun steentje willen bijdragen.
De peptalk van Vincent heeft ons ook een ferme duw in de rug gegeven. Als buitenstaander kon hij veel beter oordelen over de dingen die we hier doen. Hij heeft herhaaldelijk benadrukt dat we trots mogen zijn op onszelf voor wat we hier allemaal doen en al verwezenlijkt hebben.
Waar hebben we deze week vooral rond gewerkt?
In wiskunde werd er verder geoefend op het kloklezen. We zorgden voor heel wat variatie in de werkvormen, met als gevolg dat vrijdag bijna alle leerlingen perfect het uur en het half uur konden lezen op een analoge klok.
In Engels probeerden we wat extra aandacht te schenken aan het analyseren en synthetiseren van de woorden. We wilden dit doen omdat de leerlingen alle woorden onthouden als globaalwoorden en dus nieuwe woorden niet kunnen lezen door gekende letters samen te plakken als een woord. Eigenlijk is het wel normaal dat de leerlingen daar moeite mee hebben omdat ze de letters spellen in het engels alfabet dat helemaal niet klankzuiver is! Ze zeggen dus: Die, ow, gee in plaats van het klankzuivere d – o – g om 'dog' te spellen.
Wat we al veel eerder van plan waren, maar nog altijd niet gedaan hebben, is het bekijken van het andere materiaal dat nog op de school aanwezig is. Als we daar een zicht op gekregen hebben, dan kunnen we verdere aankopen plannen.
Gisteren hebben we afscheid moeten nemen van Vincent. Op school en in onze vriendenkring is hij ondertussen ook erg graag gezien en beter bekend als 'Mister Vincent', 'Happy man', 'Wincent', 'Priesto', 'Kebba' of 'Cityboy'. Naar aanleiding van zijn vertrek zijn alle leerkrachten en leerlingen samengekomen in 1 lokaal om hem het allerbeste toe te wensen. Dat deden ze in de vorm van het zingen van liederen en gebeden. We waren allemaal erg ontroerd en al vlug kwamen de traantjes!
Ziezo, we zijn weer rond voor deze week.
Tot volgende week voor een nieuw verslagje van (alweer inderdaad) de to-maatjes!
Abonneren op:
Posts (Atom)
