Salam Alaikum!

Salam Alaikum!

Hoewel we er niet graag aan herinnerd worden; hier is ons allerlaatste blogverslag vanuit Gambia…
De schrik om naar huis terug te keren komt bij ons beiden ook bovendrijven. Hoe zal iedereen reageren op onze thuiskomst? Hoe druk zullen we het hebben op school? Worden we na 93 dagen stralende zon depressief van het slechte weer in België? Gaan we na 93 dagen pure vriendschap (zonder één woordje ruzie) wel nog zonder elkaar kunnen??
Terug thuis zijn zal sowieso een enorme aanpassing vragen. Zowel qua gewoontes, voeding, stress, cultuur, betaalwijze, prijzen, vervoer, aankopen doen, onderwijs, luxe …
We worden echt gek als we eraan denken. We hebben die luxe echt niet meer nodig. Maar hoe dan ook … we moeten er ons bij neerleggen.

Afgelopen week hebben we keihard gewerkt voor de hogeschool in België. Om de stress bij thuiskomst wat te verzachten hebben we hier al ons hele werothema voor de ingroeistage in elkaar gebokst. Elke morgen supervroeg opstaan om lesvoorbereidingen te typen, informatie op internet te zoeken, taken te maken, …
We beloonden onze werkprestaties telkens met enkele uurtjes genieten van het strand in de namiddag… het ideale evenwicht tussen werk en ontspanning!
Ons werothema over Gambia wordt echt onvergetelijk. We weten zoooooveel over Gambia… en we willen daar maar al te graag les over geven!
Volgende week gaan we op de markt in Serekunda een grote koffer kopen (die ze hier eigenhandig maken) om allerlei typisch materiaal uit Gambia in te stoppen. Deze Gambia-koffer kunnen we dan op stage (en ook voor de rest van onze carrière) gebruiken.

Deze week zagen we op school enkele ontgoochelingen. Terwijl wij er niet waren, deden de leerkrachten een beetje tegendraads. Ze begonnen de lessen niet tijdig, er werd geen zorg gedragen voor het materiaal, er was weinig structuur, …
Zowel voor ons als voor Tine van het project was dit een enorme opdoffer. Tine besloot om de leerkrachten nog eens samen te roepen in een vergadering.
Alles wat op iedereen zijn maag lag, werd op tafel gegooid en uitgepraat. Het was soms een beetje hard en moeilijk, maar er moesten duidelijke afspraken gemaakt worden met de leerkrachten. Als ze er een kwaliteitsvolle en aangename school van willen maken, dan moeten de leerkrachten wél allemaal samenwerken en zich ten volle geven voor de school.
We hopen dat dit tot hen doorgedrongen is en dat er stap voor stap evolutie zal komen.

Deze week hadden we, samen met Tine en de leerkrachten ook een gesprek met een kandidaat leerkracht voor de school. De gesprekken met haar waren bijzonder positief. De dame in kwestie heeft een verzorgd voorkomen, heeft de lerarenopleiding gevolgd en heeft veel ervaring op een andere school. Dit kan de picca-school in Kerr Sering alleen maar ten goede komen! Vanaf maandag zullen er dus 4 leerkrachten in het schooltje lesgeven i.p.v. 3.

Van maandag tot donderdag zullen wij ons ook nog elke dag bezighouden in het schooltje. Deze keer niet om zelf les te geven. Wel om een heleboel praktische zaken in orde te brengen. We maken een handgeschreven handleiding voor de leerkrachten zodat ze goed weten wat in welk niveau moet aangebracht worden en op welke manier ze dat het beste kunnen doen en met welke werkvormen. We zullen ook de dagen van de week, de getallenrups, het honderdveld, … opnieuw op de muren schilderen van de lokalen. (Doordat de lokalen een kleurtje kregen, zijn onze creaties verdwenen….)

We kochten ook educatieve posters om de klas wat op te fleuren. (Vb. hoeveelheden, de tijd, geografische kaart van Afrika).

Woensdagavond is het onze laatste avond in ons tweede thuis-landje. Het afscheid zal enorm emotioneel zijn. Dat weten we nu al. We hebben er een hoop vrienden aan overgehouden en om van iedereen op een deftige manier afscheid te kunnen nemen, geven we een klein feestje. Enkele vrienden zorgen voor live djembémuziek, wij zorgen voor een hapje en drankje en de aanwezigheid van onze vrienden zorgen voor de geslaagde avond.
We zullen de pakjes zakdoeken best al in de aanslag houden…

Toch weten we beiden honderd procent zeker dat we ooit in ons leven nog terug komen naar Gambia. We voelen er ons zo thuis. We willen zien hoe het schooltje eruit ziet binnen enkele jaren, hoe de manier van lesgeven geëvolueerd is, we willen onze vrienden terug zien, … en gewoon ook herinnerd worden aan de zalige, onvergetelijke 3 maanden die we hier hadden.

Zelfs bij het schrijven van deze tekst spoken allerlei gedachten door ons hoofd. Om onszelf niet nodeloos gek te maken, lijkt het ons verstandig om hier af te sluiten.
Hou jullie al maar klaar voor onze pikante verhalen want we beloven dat ze talrijk zullen zijn. Al zullen we niet weten waar te beginnen… (En misschien zullen jullie ons op een gegeven moment zelfs moeten smeken om ons verhaal te stoppen…)

Laatste, interessant weetje: Ons vliegtuig stijgt op donderdagavond 17 april om 20u Gambiaanse tijd (dus al 22u bij jullie….). Als alles goed verloopt landen we vrijdagmorgen 18 april om 5.30u Belgische tijd in Zaventem.

Tot vrijdag!! (Live in België ….)

XxX Liesje en Hanne XxX