Dag lieve Mensen!

Dag lieve mensen allemaal,

We beginnen dit verslag jammer genoeg met slecht nieuws.
Gisteren hebben we bijna de hele dag aanwezig geweest op de begrafenis van een kereltje uit onze klas. Zijn naam is Pabi en hij is acht jaar oud. Hij werd een goede maand geleden gebeten door een hond die besmet was met hondsdolheid. Het jongetje was inderdaad wat ziek geweest, maar jammer genoeg werd er geen dokter geraadpleegd. Voor de mensen hier is dat heel kostelijk en omdat de jongen schijnbaar beter was de laatste week dachten de ouders dat het wel zo erg niet zou zijn. Donderdag op vrijdagnacht ging het echter snel bergaf met hem. Vrijdagochtend besloot zijn familie om hem naar het ziekenhuis te voeren, want hij was er heel slecht aan toe.
Het ging allemaal razendsnel want vrijdagavond werd het afscheidsfeest van de groep vrijwilligers in mineur afgesloten. We kregen te horen dat Pabi aan Rabiës overleden was.
We kunnen met geen woorden beschrijven welke verdrietige sfeer er vanaf toen hing binnen de familie -en vriendenkring.
In heel Gambia was er trouwens geen enkele inenting te vinden om de ziekte te genezen. Kun je je dat voorstellen?
Zelf zijn we er ook kapot van.
We zullen nog elke dag geconfronteerd worden met het verdriet van de familie want we hebben de taak van Manon en Martine (van de groep vrijwilligers) overgenomen om het zwaarverbrande broertje van Pabi, verder te verzorgen.

Hoe zag onze week er verder uit?
Vorig weekend zijn we met de groep op 2-daagse geweest naar Juffereh. Deze plaats is bekend doordat de nakomelingen van Kunta Kinteh er wonen. Hij was zo'n 300 jaar geleden een slaaf die door Spanjaarden op een gewelddadige en mensonwaardige manier naar de Nieuwe Wereld werd overgescheept om er te werken op een plantage. We overnachtten in een lodge in het dorp en bezochten het slaveneiland, het museum en het nageslacht van Kunta.
Om in Juffereh te geraken moesten we eerst de ferry nemen naar de andere kant van Gambia om daarna een heuse safari aan te vangen naar slavendorp.
Onze terugweg verliep heel hectisch en chaotisch. Een aanrijding, een wachttijd van 9 uur aan de ferry, een confrontatie met corrupte politie en veel gevechten later konden we als LAATSTE auto op de LAATSTE ferry die avond naar huis. OEF!
Wij bleven er ondanks alles de fun in houden. This is Africa... De soms chaotische organisatie van KHBO is er niets bij vergeleken. ;)

Toen ging onze laatste lesweek van start. We hadden gehoopt dat we mee konden ploeteren in de verf, maar er kroop nog veel tijd in het maken van de boekjes voor de Klimop in Oostkamp.
De leerlingen van de Klimopschool maakten voor elke klas een prachtig verhalenboek met illustraties.
Met de middelen die wij hier hebben zijn we ook aan het werk gegaan.
De beste schrijvers zorgden voor het schrijven van de tekst, de anderen haalden hun tekentalenten boven. De combinatie van de twee zorgen voor een mooi geheel (in Afrikaans opzicht dan). We zijn er fier op!

Donderdag was het een beetje een feestdag voor de leerlingen. We gingen met alle kinderen van de school naar de zee. Je had ze zich moeten zien uitleven. Onvoorstelbaar! Sommige leerlingen zien het strand en het water maar 1 keer in een jaar, terwijl ze er toch zo dicht bij wonen.
Rond het middaguur werden de kinderen verwend met allerlei lekkernijen zoals chocolade en popcorn. Om 15u stond er een vergadering met alle ouders van de school op het programma. Het nieuwe schooluniform werd voorgesteld en een heleboel afspraken werden de ouders op het hart gedrukt. Er moet geen schoolgeld betaald worden maar dan moeten de leerlingen wel elke dag stipt en verzorgd op school zijn. Het leerlingenaantal van de school ligt momenteel te hoog en de kinderen die de regels niet naleven, kunnen geen plaats meer krijgen in de school. Dit is niet meer dan normaal want hoe kun je nu goed lesgeven als er elke dag een ander aantal kinderen voor je neus zit of als er om het halfuur nog iemand de klas komt binnen gewandeld.

Komende week zullen we niet naar school gaan omdat we nog heel wat werk te doen hebben voor we terug huiswaarts keren. We zullen ons bezighouden met het maken van ons werothema over Gambia en het kopen van didactisch materiaal hier.

Er resten ons momenteel nog maar 12 volledige dagen en dat is echt bitter weinig. We willen dus ook nog met volle teugen genieten van Afrika en de zon. Een mens kan niet bruin genoeg zijn ...

Tot volgende week en meteen ook ons laatste verslag dan!!!

Dikke knuffel en voor onze medestudenten veel succes gewenst met de ingroeistage!!!!!!

Tot slot nog een weetje:

Door de intocht van het zomeruur in Belgie, is er nu een tijdsverschil van 2 uur!
18u in Belgie is nog maar 16u in Gambia!

Byebye,
Lies and Honey