De dames gaan naar week 3!!

Hellooooo,

Hier zijn we weer met een wekelijks verslagje.
Er is weer heel wat de revue gepasseerd deze week.
Om te beginnen was het een drukke lesweek. Tijdens wiskunde heeft Hanne heel wat geoefend op de hoeveelheden en het inzicht van 'groter dan', 'kleiner dan' en 'is gelijk aan'. Het geeft enorm veel voldoening te zien dat de leerlingen er na een weekje intensief op oefenen al goed mee weg zijn. Intensief, maar toch speels en met veel variatie. Veel variatie aan werkvormen hebben we nog niet echt kunnen uitproberen, maar dat komt nog wel. Meer dan 50 leerlingen, die je dan nog niet eens voldoende goed begrijpen, heb je zo gemakkelijk niet in groepjes georganiseerd.Maar dit proberen we zeker nog in de toekomst.
Wat engels betreft, hebben we zeker ook geen reden om te klagen. De woordenschat die we aangebracht hebben en elke dag herhaald hebben, blijft goed hangen. We merken ook dat het goed is om extra aandacht te besteden aan de uitspraak van de woorden. De leerlingen hebben het niet gemakkelijk omdat hun eigen taal qua uitspraak helemaal anders is dan het engels.
We worden het ondertussen al goed gewoon om te werken met de weinige middelen die we hebben.
Het visueel werken met de alfabet-slinger en het honderdveld heeft ook wonderen gedaan. Beetje bij beetje, stapje voor stapje... We zien vooruitgang!
Dinsdag zijn we samen met de leerkrachten boeken gaan halen voor de school. Per bank (dus per 3 a 4 leerlingen) hebben we een handboek engels gekocht. We kochten ook enkele slijpers en gummen en enkele handboeken als hulpmiddel voor de leerkracht.
Het is ook schrijnend om te zien dat de helft van de leerlingen niets opschrijft omdat ze geen potlood of schriftje hebben om te noteren. Daarom kochten we ook voor iedereen een schriftje. Alles samen spendeerden we aan deze inkopen ongeveer 150 euro. Een Engels koppel die de school bezocht, schonk een heleboel potloden.
We zullen wel zorgen voor een betere organisatie van het materiaal want de leerlingen nemen hun potlood en schriftje mee naar huis, laten het daar rondslingeren of vergeten het de volgende dag. We zullen op elk schriftje de naam noteren en zowel de potloden als de schriftjes na elke dag terug opvragen. Zo gaat er niets verloren en blijft het materiaal bruikbaar.

Woensdag na school hebben we een korte vergadering gehad met de leerkrachten. We hebben er besproken om in level 2 de nadruk te leggen op het herkennen en schrijven van letters en cijfers. Wanneer de leerlingen dan in level 3 komen, kan er dan gedacht worden aan rekenen, lezen,...Daarnaast hebben Kebba en de andere leerkrachten ons toen ook hartelijk bedankt voor onze inzet, hulp en ideeën. Ze zijn echt dankbaar voor wat we doen en hebben dit ons in geuren en kleuren duidelijk gemaakt. Dat gaf echt een enorm goed gevoel. Deze uiting van dankbaarheid, geeft ons nog extra moed. Die extra 'courage' is soms wel nodig, want het gaat er ook niet altijd van een leien dakje.
We zijn echt enorm blij dat er zo'n goede samenwerking is met de leerkrachten. Een sterk team kan stapje voor stapje een sterke organisatie uitbouwen.

En wat in onze vrije tijd?
We hebben deze week een paar relaxte bezoekjes gebracht aan het strand.... Soms alleen, soms met vrienden. We staan nog altijd versteld van het sociale leven hier. We hebben al heel wat mensen leren kennen. Het zijn mensen die we elke dag tegenkomen, beter leren kennen en waarmee we gezellig kunnen praten of plezier maken.
's Avonds, wanneer we klaar waren met onze voorbereidingen voor de volgende lesdag, was het altijd heerlijk vertoeven op het terras van ons huisje. Elke avond hebben wij of onze medebewoners wel bezoek gehad. Ataya drinken (greenthee), allemaal samen dineren, gezellig kletsen bij kaarslicht (als de elektriciteit weer eens was uitgevallen)...Sinds vrijdagavond zijn we verhuisd naar een ander huisje. We schrijven jullie nu dus vanuit onze nieuwe woonst. We hebben een eigen keuken (met koelkast), living, 2 slaapkamers en een badkamer. Wie had dat kunnen denken dat we hier zoveel luxe zouden hebben! Het is hier heel rustig vertoeven en perfect om even tijd voor onszelf te nemen. Dit is wel nodig na onze drukke dagen waarbij we ons hees gepraat hebben aan: How are you? I'm fine, thank you! Nice, to meet you! Sorry, maybe next time? ...
Want ... als ons op straat begeven, kunnen we geen 5 stappen zetten zonder die woorden te horen of zelf uit te spreken.
We denken echt dat we na 3 maanden zullen terugkomen naar België als twee verwaande mensen die het vreemd zullen vinden om niet omringd te worden door dolenthousiaste kinderen en geïnteresseerde volwassenen.. Elke dag worden we aangesproken door groot en klein, jong en oud. Na 2 weken zijn we er nog niet echt gewoon aan. Als we alleen naar het strand wandelen, tellen we soms hoe vaak we aangesproken worden of hoe vaak men voor ons claxonneert... Echt wel grappig....

Vanmiddag (zaterdag), gaan we met 2 gambiaanse broertjes (Biga en Sainy) naar een voetbalwedstrijd in Banjul (de hoofdstad van Gambia) gaan kijken. Biga doet mee met de wedstrijd en wij gaan hem dus wat aanmoedigen. We zijn al benieuwd...

Maar we beginnen hier stilaan honger te krijgen en zullen dus onze kookkunsten eens bovenhalen...
Tot volgende week!!!

Superzonnige groetjes,
Annelies en Hanne